Ο καιρός μουντός
μα η καρδιά μου γελά,
περιμένει την άνοιξη
ή μάλλον τη φτιάχνει η ίδια.

Μια μεγάλη αγκαλιά με εκπλήσσει
καθώς τη συναντώ στη γωνία
και με κλείνει μέσα της
και απαλύνει φόβους και στενοχώριες
και το δάκρυ της λύτρωσης κυλά
χωρίς να προσπαθώ να το συγκρατήσω!

Δάκρυα, χαμόγελα, αγκαλιές
και ο ΑΓΩΝΑΣ αδιάκοπος...
μόνο έτσι μπορώ να ζω.