Σάββατο, Νοεμβρίου 14


Η απουσία σου με κάνει ευάλωτη
Η παρουσία σου όμως ακόμα περισσότερο

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 11


...πρόσωπΑπρόσωπαπρόσωπΑπρόσωπΑπρό σωπΑπρόσωπΑπρόσωπΑπρόσωπΑπρόσωπΑ πρόσωπΑπρόσωπΑπρόσωπΑπρόσωπΑπρόσω πΑπρόσωπΑπρόσωπΑπρόσωπΑπρόσωπΑπρό σωπΑπρόσωπΑπρόσωπΑπρόσωπΑπρόσωπΑ πρόσωπΑπρόσωπΑπρόσωπΑπρόσωπΑπρόσω πΑπρόσωπΑπρόσωπΑπρόσωπΑπρόσωπΑπρό
σωπΑπρόσωπΑπρόσωπΑ...

Παρασκευή, Μαΐου 22


Γιατί το περνάμε αυτό; Γιατί ακόμα;
Δώσε επιτέλους μια λύση. Σε παρακαλώ!

Θέλεις να προχωρήσεις και...
όχι, κάτι σε κρατάει πίσω λες
και σε κρατά με τρόπο οδυνηρό
σε εξαντλεί η αδιάκοπη προσπάθεια να το νικήσεις

Μα δε νομίζεις ότι ήρθε η ώρα να μιλήσεις;
Φώναξε!
Ξέσπασε!
Λυτρώσου!
και όλα ξαφνικά θα είναι κρυστάλλινα
θα χτυπήσει η καρδιά σου δυνατά
όπως στο πρώτο φιλί - θυμάσαι;

Κι ύστερα ο κύκλος κλείνει
και σε κατακλύζει η χαρά!
Ναι! χαρά εφηβική, χαρά πρωτόλεια, δίχως δεύτερες σκέψεις

Έτσι, τώρα θα είμαι ήσυχη κι εγώ...

Καληνύχτα...
Αντίο...

Πέμπτη, Μαΐου 7


Ο καιρός μουντός
μα η καρδιά μου γελά,
περιμένει την άνοιξη
ή μάλλον τη φτιάχνει η ίδια.

Μια μεγάλη αγκαλιά με εκπλήσσει
καθώς τη συναντώ στη γωνία
και με κλείνει μέσα της
και απαλύνει φόβους και στενοχώριες
και το δάκρυ της λύτρωσης κυλά
χωρίς να προσπαθώ να το συγκρατήσω!

Δάκρυα, χαμόγελα, αγκαλιές
και ο ΑΓΩΝΑΣ αδιάκοπος...
μόνο έτσι μπορώ να ζω.

Παρασκευή, Απριλίου 17


Κι εσύ να λείπεις...


Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της,
και συ να λείπεις,

να 'ρχονται οι Άνοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα,
και συ να λείπεις,

να 'ρχονται τα κορίτσια στα παγκάκια του κήπου με χρωματιστά φορέματα,
και συ να λείπεις,

οι νέοι να κολυμπάνε το μεσημέρι,
και συ να λείπεις,

Ενα ανθισμένο δέντρο να σκύβει στο νερό,
πολλές σημαίες ν' ανεμίζουν στα μπαλκόνια,
και συ να λείπεις,

Κι ύστερα ένα κλειδί να στρίβει
η κάμαρα να 'ναι σκοτεινή,
δυο στόματα να φιλιούνται στον ίσκιο,
και συ να λείπεις,

Σκέψου δυο χέρια να σφίγγονται,
και σένανε να σου λείπουν τα χέρια,
δυο κορμιά να παίρνονται,
και συ να κοιμάσαι κάτου απ' το χώμα,
και τα κουμπιά του σακακιού σου ν' αντέχουν πιότερο από σένα
κάτου απ' το χώμα,
κι η σφαίρα η σφηνωμένη στην καρδιά σου να μη λιώνει

Οταν η καρδιά σου,
που τόσο αγάπησε τον κόσμο,
θα 'χει λιώσει.

Να λείπεις- δεν είναι τίποτα να λείπεις.
Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει,
θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλα εκείνα που γι' αυτά έχεις λείψει,
θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλο τον κόσμο...



Γιάννης Ρίτσος

Δευτέρα, Μαρτίου 16



Χρώματα παντού και χαμόγελα!!! Ένα μελίσσι ανθρώπων που διδάσκουν και διδάσκονται ασταμάτητα, που αποδεικνύουν μέρα με τη μέρα τι θα πει αλληλεγγύη, κατανόηση και αποδοχή του Άλλου.

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου,

βράδυ,
Στέκι Μεταναστών,
Εξάρχεια.

Και ξαφνικά κάποιοι με ένα ΜΠΑΜ! πιστεύουν ότι είναι εύκολο να τινάξεις στον αέρα κάτι τόσο ισχυρό. ΕΥΤΥΧΩΣ όμως σήμερα έχουμε την πολυτέλεια να μιλάμε για κάτι τέτοιο χώρις να θρηνούμε θύματα... Δεύτερος στόχος τους λοιπόν ήταν να σκορπίσουν το φόβο; Ούτε κι αυτό το κατάφεραν! Ο μόνος φόβος που προκλήθηκε είναι αυτός που σου δίνει ώθηση να συνεχίσεις αυτό που άρχισες, και όχι αυτός που σε κρατά μακρυά από αυτό. Ναι! Αυτό τους το αναγνωρίζω...
Και τώρα ο αγώνας συνεχίζεται με ακόμα μεγαλύτερη όρεξη και δυναμική!!!

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 29

ΔΕΝ ΠΑ ΝΑ ΜΑΣ ΧΤΥΠΑΝ


Δεν πα να μας χτυπάν με όλμους και κανόνια
Δεν πα να μας χαλάν τα πιο όμορφά μας χρόνια
Κι αυτοί που μας μιλούν πως θέλουν το καλό μας
Ποτέ τους δεν ακούν το δίκιο το δικό μας

Δεν είναι αυτή ζωή κι από τ' αφεντικά μας
Δεν είναι ανθρώπινα τα μεροκάματά μας
Αυτοί καλοπερνούν και 'μεις αγωνιάμε
Αν θά 'χουμε δουλειά για να 'χουμε να φάμε

Το δίκιο μας εμπρός να βγάλουμε στους δρόμους
Μπουρλότο και φωτιά σε κράτος κι αστυνόμους
Τον ξέρουμε καλά της γης μας τον αφέντη
Μας έμαθε πολλά το αίμα του Νοέμβρη

Δε πα να μας χτυπάν με όλμους και κανόνια
Δεν πα να μας χαλάν τα πιο όμορφά μας χρόνια
Θα βάλουμε μπροστά τη μαύρη και την κόκκινη σημαία
Για μας, για μια ζωή πιο λεύτερη πιο νέα

"Πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων
Εμείς καθόμασταν τα βράδια
Και ζωγραφίζαμε σκηνές απ' την αυριανή ευτυχία του κόσμου."

Έτσι γεννήθηκαν οι σημαίες μας.

Θα βάλουμε μπροστά τη μαύρη και την κόκκινη σημαία
Μ' αγώνα η λευτεριά μας είναι αναγκαία.


ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ