Ήταν το όνειρο της αυγής

το γέλιο στην απελπισία της

η σωτηρία της στο δρόμο προς το άγνωστο.
Όμως δεν πρόλαβε,
η άρνηση την πρόφτασε.
Όλα τα φώτα έσβησαν.
Το όνειρο χάθηκε.
Κι αυτή έμεινε μονάχη
να κοιτάζει το χθες μέσα στη φλόγα ενός κεριού
δίχως να περιμένει τίποτα πια.
Νιώθει ανήμπορη...
Η ελπίδα χάθηκε, πάει...
Μόνο η αίσθηση μένει,
ο αέρας που μαστιγώνει βίαια το πρόσωπό της
πετώντας προς το τέρμα.
Μένει ο ήχος των κυμάτων
μέσα από ένα φανταστικό κοχύλι.
Μένει ο καπνός ενός τσιγάρου που τελειώνει.
Εικόνες, μόνο εικόνες από ένα όνειρο...
"Όνειρο ήτανε..." λέει ο "στρατηγός"
κι εκείνη απλά σιγοτραγουδά

και συνεχίζει να ζει...