Κάτι καινούργιο αρχίζει... κι είναι αυτή η περίεργη αίσθηση που κάνει το κάνει πιο όμορφο. Το άγνωστο και η πορεία για την ανακάλυψή του... Εξερευνητής σε νέους κόσμους με πρωτόγνωρα χρώματα και μαγευτικά λειβάδια ή με σκοτεινές σπηλιές και ομιχλώδη τοπία... Ένας φίλος μου είχε πει μια φορά "... είναι σα να πηδάς από αεροπλάνο με το σάκκο που βρήκες κάτω από το κάθισμα. Άλλες φορές είναι αλεξίπτωτο κι άλλες sleeping bag...". Δεν ξέρεις πού θα φτάσεις, το μονοπάτι της ζωής όμως σε οδηγεί σε ένα σημείο όπου πρέπει να επιλέξεις... αν θα ρισκάρεις να αφεθείς ή θα επαναπαυτείς... Διαλέγω το πρώτο και βαδίζω σ' αυτό το μονοπάτι μην ξέροντας το τέλος του μα το απολαμβάνω με όλο μου το Είναι! Και η ψυχή μου ευφραίνεται... αλήθεια! Και πλυμμηρίζει από αρώματα μεθυστικά και από φώτα που υπνωτίζουν! Και νιώθω πιο ελαφρυά, σα να αιωρούμαι!

Όταν με κοιτά τα μάτια του λάμπουν σα δυο σταγόνες από θάλασσα στο φως του πρωινού ήλιου. Το πρόσωπό του χαμογελάει ολόκληρο... κι όταν σπάνια σκοτεινιάζει έχει μια εφηβική μελαγχολία που μαρτυρά τα πάντα. Αχ, και τι δε θα έδινα για να του δίνω πίσω μονομιάς
τη λάμψη της ευτυχίας...!
Φως μου, γίνε ο εμπνευστής μου για ένα καινούργιο αύριο, όπου θα πορευόμαστε πιασμένοι χέρι χέρι στο δικό μας πολύχρωμο κόσμο!