Γιατί το περνάμε αυτό; Γιατί ακόμα;
Δώσε επιτέλους μια λύση. Σε παρακαλώ!

Θέλεις να προχωρήσεις και...
όχι, κάτι σε κρατάει πίσω λες
και σε κρατά με τρόπο οδυνηρό
σε εξαντλεί η αδιάκοπη προσπάθεια να το νικήσεις

Μα δε νομίζεις ότι ήρθε η ώρα να μιλήσεις;
Φώναξε!
Ξέσπασε!
Λυτρώσου!
και όλα ξαφνικά θα είναι κρυστάλλινα
θα χτυπήσει η καρδιά σου δυνατά
όπως στο πρώτο φιλί - θυμάσαι;

Κι ύστερα ο κύκλος κλείνει
και σε κατακλύζει η χαρά!
Ναι! χαρά εφηβική, χαρά πρωτόλεια, δίχως δεύτερες σκέψεις

Έτσι, τώρα θα είμαι ήσυχη κι εγώ...

Καληνύχτα...
Αντίο...

Ο καιρός μουντός
μα η καρδιά μου γελά,
περιμένει την άνοιξη
ή μάλλον τη φτιάχνει η ίδια.

Μια μεγάλη αγκαλιά με εκπλήσσει
καθώς τη συναντώ στη γωνία
και με κλείνει μέσα της
και απαλύνει φόβους και στενοχώριες
και το δάκρυ της λύτρωσης κυλά
χωρίς να προσπαθώ να το συγκρατήσω!

Δάκρυα, χαμόγελα, αγκαλιές
και ο ΑΓΩΝΑΣ αδιάκοπος...
μόνο έτσι μπορώ να ζω.