Δευτέρα, Μαρτίου 16



Χρώματα παντού και χαμόγελα!!! Ένα μελίσσι ανθρώπων που διδάσκουν και διδάσκονται ασταμάτητα, που αποδεικνύουν μέρα με τη μέρα τι θα πει αλληλεγγύη, κατανόηση και αποδοχή του Άλλου.

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου,

βράδυ,
Στέκι Μεταναστών,
Εξάρχεια.

Και ξαφνικά κάποιοι με ένα ΜΠΑΜ! πιστεύουν ότι είναι εύκολο να τινάξεις στον αέρα κάτι τόσο ισχυρό. ΕΥΤΥΧΩΣ όμως σήμερα έχουμε την πολυτέλεια να μιλάμε για κάτι τέτοιο χώρις να θρηνούμε θύματα... Δεύτερος στόχος τους λοιπόν ήταν να σκορπίσουν το φόβο; Ούτε κι αυτό το κατάφεραν! Ο μόνος φόβος που προκλήθηκε είναι αυτός που σου δίνει ώθηση να συνεχίσεις αυτό που άρχισες, και όχι αυτός που σε κρατά μακρυά από αυτό. Ναι! Αυτό τους το αναγνωρίζω...
Και τώρα ο αγώνας συνεχίζεται με ακόμα μεγαλύτερη όρεξη και δυναμική!!!

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εσύ ξέρεις πως δουλευεις με αγάπη και τρυφερότητα για τον συνάνθρωπο.
Κανένα μπαμ δε σταματά τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
Είμαι πολύ περήφανη για σένα.
Να το θυμάσαι.

aspa είπε...

@Τόνια

Καλώς την!
Ευτυχώς δεν είμαι μόνη μου Τόνια! Κι είναι σημαντικό αυτό και μου δίνει δύναμη.
Δεν είναι κι εύκολη η ενασχόληση με τέτοια ζητήματα. Πρέπει να ξέρεις γιατί το κάνεις, να μην έχεις αμφιβολίες. Μέρα με τη μέρα διαμορφώνεις συνείδηση και πολύ συχνά εγώ προσωπικά έρχομαι αντιμέτωπη με τον ίδιο μου τον εαυτό, με στερεότυπα που φρόντισα στο παρελθόν να καταχωνιάσω βαθιά μέσα μου και έρχονται στην επιφάνεια με την επαφή μου στην προκειμένη με αυτούς τους ανθρώπους.
Θέλει πολλή προσωπική δουλειά αυτό. Κι αν δεν γίνει αυτή η δουλειά, τότε έρχεται το πρώτο "ΜΠΑΜ!" να τα διαλύσει όλα και μας κλείσει στα προσπικά κλουβιά μας αντί να μας πεισμώσει...!
Τα όνειρα κι ο αγώνας μας δεν πρέπει να σταματάει ούτε λεπτό!
Το οφέιλουμε σε όλους...

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου!!!