Τετάρτη, Ιουνίου 4

Μια βαρκάδα στο φεγγαρόφως
είναι ό, τι ονειρευόταν.
Δυο φιγούρες μοναχές μα δυνατές.
Απ' του έρωτα την ορμή δυνατές.
Κάποτε ήτανε μια ζωγραφιά μόνο
σ' ένα χαρτί κίτρινο, παλιό
και μια ελπίδα, μια ελπίδα που άντεξε
σ' ένα κόσμο με νεράιδες και πάχνη,
γεφύρια πέτρινα και φως, πολύ φως.
Οι δυο τους ενώνονται
σα δυο σταγόνες από θάλασσα.
Η βάρκα πλημμυρίζει από δάκρυα και γέλια
κι ύστερα χωρίζουν.
Και κανείς τους δεν είναι πια ο ίδιος.
Κοιτάζονται βαθιά, χαμογελούν...
Το ίδιο χαμόγελο ζωγραφισμένο και στο πρόσωπό της
και δυο μάτια που ανοίγουν και λάμπουν.
Ήταν ένα όνειρο μόνο μαγικό και άπιαστο
όπως οι νεράιδες στο δικό της κόσμο.
Μα η ελπίδα δε θα ξεφτίσει ποτέ!
Ίσως...

Δεν υπάρχουν σχόλια: